Bóg Imperium[]
W tak wielkiej krainie jak chika , poszczególne prowincje w odmienny sposób oddają cześć różnym bogom. Na pewnych obszarach któryś z nich może cieszyć się szczególną czcią, podczas gdy w innych będzie wspomniany tylko przy okazji najważniejszych świąt. Pod tym względem, jeden bogów stanowi wyjątek. Jest siłą jednoczącą Imperium i jego obrońcą. To Sigmar, zwany Młotodzierżcą, otaczany szczególną czcią i uwielbieniem we wszystkich zakątkach Imperium. Jest strażnikiem swego ludu, jego tarczą i młotem. Jego imie podtrzymuje w ludziach nadzieję i każe wierzyć, że nieprzerwane najazdy sił Chaosu nigdy nie zdołają pokonać Imperium.
Sigmar jest bogiem-śmiertelnikiem, człowiekiem, który dzięki swoim czynom wywalczył sobie miejsce w boskim panteonie. Jako wielki król i wojownik, jest czcony nie tylko ze względu na swą sprawność bojową, ale przede wszystkim dlatego, że zdołał zjednoczyć plemiona ludzi i stworzyć wielkie mocarstwo. Jest symbolem dążenia do celu i potęgą, która jednoczy wpływowe grupy o często przeciwstawnych dążeniach. Posągi i malowidła przedstawiają go najczęściej jako olbrzymiego, brodatego mężczyzne o długach, jasnych włosach. Zawsze dzierży w dłoniach ciężki, dwuręczny młot, dzieło krasnoludzkich zbrojmistrzów. Często zasiada na prostym, masywnym tronie, otoczony przez stosy goblińskich czerepów.
Symbol[]
Z kultem Sigmara kojarzone są najczęściej dwa symbole. Pierwszy z nich to stylizowany wizerunek krasnoludzkiego młota, który symbolizuje magiczny oręż Sigmara - legendarnego Rozbijacza Czaszek. Powszechnie używanym symbolem jest również kometa o dwóch ogonach, której pojawienie się na niebie miało jakoby zwiastować narodziny Sigmara. Radziej spotykanymi symbolami, wykorzystywanymi głównie w architekturze, są gryf i korona ze złota. Stanowią odzwierciedlenie dwoistej natury władzy Sigmara nad Imperium - jako człowieka i boga.
Jadeitowy gryf jest znakiem używanym przez Wielkiego Teogonistę, przywódce kultu i arcykapłana Świątyni Sigmara. Pieczęć z gryfem na liście lub dokumencie oznacza, że przedstawiająca go osoba jest posłańcem samego Sigmara. W Imperium przed takim człowiekiem otwierają się wszystkie drzwi.
Zasięg kultu[]
Sigmar jest czczony w całym Imperium, choć w innych częściach Starego Świata uważany jest za bóstwo o niewielkim znaczeniu. W miastach Imperium jego świątynie są największymi i najbardziej okazałymi budowlami. Tylko w Middenheim - głównym ośrodku kultu Ulryka - świątynie Sigmara ustępują pod względem liczebności i splendoru przybytkom Pana Wilków. Drugim wyjątkiem jest Talabheim, gdzie głównym bóstwem jest Taal (patron i duch opiekuńczy ważnej dla miasta rzeki Talabek). Trudno jednak na terenie Imperium znaleźć wioskę lub osadę, w której nie ma świątyni lub choćby kapliczki poświęconej Sigmarowi. Podczas ważnych świąt, na ulice miast wychodzą tłumy gorliwych wyznawców i zwykłych ludzi, którzy chcą oddać hołd obrońcy Imperium. Nawet w zwykły dzień, w najbardziej obskurnej gospodzie, często można usłyszeć toast "Za Sigmara!". Począwszy od najbiedniejszych chłopów, a skończywszy na najpotężniejszym rodzie elektorskim, wszyscy ludzie w Imperium oddają cześć Sigmarowi. Jego imię i przykazania są uważane za świętość.
Charakter[]
Sigmar to wojowniczy i mściwy bóg. Rozpala ogień w sercach swoich wyznawców i napełnia ich siłą, dzięki której mogą skutecznie opierać się podstępom Chaosu. Jego świętą bronią jest magiczny Ghal Maraz - młot wykuty w kuźni największego z krasnoludzkich zbrojmistrzów.
Przykazania[]
Oddani wyzwawcy Sigmara muszą stosować się do poniższych przykazań. Pogwałcenie któregoś z nich jest równoznaczne z lekceważeniem woli boga i może oznaczać straszliwą karę dla wiarołomcy.
- Bezwzględnie wypełniaj rozkazy swoich przełożonych
- Wspomagaj naszych braci krasnoludów
- Jedność Imperium jest najważniejszym dobrem, nawet za cenę wolności jednostki
- Bądź wiernym poddanym Imperatora
- Z pełnym poświęceniem szukaj i niszcz zielonoskórych, sługi Chaosu oraz tych, którzy posługują się magią ciemności
Świątynie[]
Kult Sigmara jest doskonale zorganizowany i rozwijany pod duchowym przywództwem Wielkiego Teogonisty z Altdorfu, który piastuje stanowisko arcykapłana największej świątyni Sigmara w Imperium i jednocześnie zwierzchnika całej Świątyni Młotodzierżcy. Jego zastępcami są dwaj Arcylektorzy, rezydujący w Talabheim i Nuln. Bezpośrednio podlega im osiemnastu zwykłych Lektorów. Mianuje ich Wielki Teogonista i razem tworzą konklawe, które wybiera następcę zmarłego Arcykapłana. Lektorzy spotykają się w podziemiach Katedry w Altdorfie i tam debatują, póki nie wyłonią z własnego grona nowego namiestnika Sigmara. Przypomina to nieco strukturę polityczną Imperium, która podobnie jak sam kult, opiera się na prawach ustanowionych przez Sigmara. Lektorzy wybierają Wielkiego Teogonistę, kierując się tą samą metodą, co Książęta-Elektorzy podczas wyboru nowego Imperatora.
Zgodnie z tradycją, w uznaniu świętego przymierza z krasnoludami, Wielki Teogonista, Arcylektorzy i Lektorzy przybierają sekretne krasnoludzkie imiona, z których korzystają jedynie podczas zamkniętych ceremonii.
Organizacje świątynne[]
Każdy z kapłanów Sigmara wstępuje do jednego z czterech zakonów, co jest równoznaczne z określeniem jego obowiązków wobec kultu oraz przysługujących mu przywilejów.
Zakon Srebrnego Młota, którego członkowie - zwani kapłanami-wojownikami - wędrują po całym Imperium, głosząc chwałę Sigmara i walcząc z Chaosem. Choć nie są związani z żadnym ośrodkiem kultu, muszą przekazywać część swoich dochodów na rzecz Świątyni. Od czasu do czasu mogą być wzywani, by służyć jako strażnicy świątynni lub eskorta dostojnika kultu. Pod nieobecność kapłanów z Zakonu Pochodni mogą też udzielać rozgrzeszenia i odprawiać obrzędy religijne.
Do Zakonu Pochodni należą zarządcy świątyń kultu oraz kapłani, którzy kierują odpowiednim przebiegiem uroczystości i świąt religijnych. Zwykle to oni wysłuchują spowiedzi, opiekują się terenem świątyni, a także odprawiają obrzędy. Rzadko oddalają się od świątyni lub kapliczki, którą się opiekują. Ten zakon skupia większość kapłanów Sigmara. Pozostałe zakony podlegają jego zwierzchnictwu.
Kolejną bardzo ważną organizacją świątynną jest Zakon Oczyszczającego Płomienia. Członkowie tego bractwa rekrutują się zazwyczaj z szeregów kapłanów i rycerzy zakonnych, choć zdarzają się wśród nich również zwykli wyznawcy. Są to najczęściej przedstawiciele świeckich zawodów, na przykład oprawcy lub łowcy nagród. Podobnie jak opłacani przez Elektorów łowcy czarownic, kapłani Płomienia poszukują i unieszkodliwiają osoby parające się zakazaną magią lub gusłami. W rzadkich przypadkach, gdy w łonie kultu Sigmara pojawią się wyznawcy Chaosu, ich eliminacji podejmuje się właśnie przedstawiciel Zakonu Oczyszczającego Płomienia.
Ostatnią z organizacji świątynnych kultu Sigmara jest Zakon Kowadła. To stowarzyszenie mnichów, którzy żyją w odosobnieniu od reszty społeczeństwa, oddając się modlitwom i medytacji. Głównym zadaniem Zakonu Kowadła jest studiowanie i interpretacja nauk Sigmara, które stanowią podstawę Imperialnego prawa. Członków tego zakonu można spotkać na uczelniach, na których wykładane jest prawo, a wyżsi dostojnicy są doradcami prawnymi Imperatora i Wielkiego Teogonisty. Zakon Kowadła skupia nie tylko kapłanów, ale także prawników i zakonników. W zasadniczej kwestii różni się od kultu Vereny. Zakonnicy Sigmara skupiają się na dbałości o prawidłową interpretację i precyzje obowiązujących praw, kapłanom Vereny pozostawiając troskę o zaprowadzenie sprawiedliwości i sprawowanie sądów.
Świątynia Sigmara pozostaje w zażyłych stosunkach z wieloma zakonami rycerskimi, które uważają Sigmara za swego patrona. Najbardziej znanymi z nich są Rycerze Płonącego Serca, którzy dowiedli swojego męstwa i sprawności w boju, walcząc w wielu bitwach w szeregach Armii Imperium. Mimo że zakony rycerskie nie podlegają władzy Świątyni Sigmara, wyznają jednak podobne wartości i pozostają pod dużym wpływem Świątyni.
Dni Świąteczne[]
Głównym świętem kultu jest Pierwszy Dzień Lata. Upamiętnia zarówno dzień, w którym koronowano Sigmara, jak i datę jego abdykacji. Jak głosi Ewangelia Sigmara, najświętsza księga kultu, w tym właśnie dniu "opuścił świat śmiertelnych, by zasiąść pośród bogów w Niebiosach". Święto jest hucznie obchodzone w całym Imperium. Wydawane są radosne uczty, a wokół murów Altdorfu maszeruje uroczysta procesja, którą osobiście prowadzi Wielki Teogonista.